Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Ik voel mij gebruikt
Ik wil ook graag mijn verhaal vertellen.
Ik heb ongeveer nu drie maanden geleden een relatie van tweeënhalfjaar
achter de rug.
Ik zal bij het begin beginnen.
Ik kwam Dennis tegen in een discotheek. Hij kwam op me af gestapt en ik dacht wauw...dat is een leuke jongen. Helaas was het bijna afgelopen en moest ik naar huis. We hebben snel telefoonnummers uitgewisseld en de hele week contact gehouden. De zaterdag hadden we weer afgesproken om samen te gaan eten.
Dit was erg gezellig en klikte erg goed tussen ons.
Vanaf die tijd hebben we elkaar niet meer losgelaten. In de eerste maanden hadden we allebei: loop niet te hard van stapel en we zien wel wat het wordt tussen ons.
Ik had in het begin heel veel moeite met een vaste relatie, ik had namelijk voor Dennis een relatie van vierenhalf jaar achter de rug en vond het heerlijk om alleen op mijn eigen benen te staan.
Hier boven op kwamen de vakanties er nog achteraan.
We hadden allebei al geboekt, ik zou twee weken met een vriendin naar Portugal gaan en Dennis naar Lorret de Mare. We kende elkaar ongeveer vier maanden en ik was onder tussen verliefd geworden. Ik heb hem dan ook vreselijk gemist en Dennis mij ook.
Maar naar aantal maanden ging het al fout. ...
Dennis gebruikte regelmatig harddrugs: dit heeft hij van het begin af aan tegen mij verteld.
Ik was te verliefd om te zeggen, sorry maar dit kan ik niet accepteren. Ik was veel te bang om hem kwijt te raken en dat hij tegen mij zou gaan liegen hierover.
Wij hadden afgesproken om met mijn ouders te gaan brunchen, Dennis had heel de nacht drugs gebruikt, waardoor hij helaas niet mee kon.
Ik was gekwetst en teleurgesteld. Maar nog steeds hevig verliefd... Vanaf die dag had ik eigenlijk moeten zeggen: ik kan zo niet op deze manier met jou verdergaan.
Hier komt ook nog eens bij dat Dennis en ik ontzettend verschillende personen zijn. Dit kan elkaar aanvullen maar ook verschrikkelijk botsen.
Dennis is enige kind thuis en naar mijn inziens ontzettend 'verwend'.
Bv: heeft een auto gekregen, rijbewijs gekregen (23 jaar) enz enz.
In de tijd dat wij een relatie hadden wist Dennis niet echt goed wat hij nu precies wilde met zijn leven. Heeft de SPW afgemaakt, is daarna Pabo gaan doen wat hij niet afgemaakt heeft en daarna gaan werken voor uitzendburo's. Dennis is rond gaan kijken, wat hij nu precies wilde gaan doen.Leraar Engels is het geworden.
Dit was toch wel ontzettend zwaar en naar een half jaar was Dennis gestopt met zijn opleiding maar dit nog niet tegen zijn ouders verteld.
Dus ging hij met zijn OV-jaar kaart van stad naar stad en van bioscoop naar bioscoop. Ik ben verpleegkundige en heb een vaste baan, werk met verstandelijk gehandicapten mensen en daarbij doe ik nog champignonsplukken. Dus ik werken, werken en Dennis maar rond hangen.
Ik betaalde veel voor hem. Wat nu?
Een vriendin van mij werkt ook op de instelling waar ik werk, alleen met kinderen met ernstig probleemgedrag. Dat leek Dennis wel iets. Gelukkig had Dennis de SPW afgemaakt. Dus solliciteren maar,hij.
Dennis werd aangenomen maar eerst voor een proeftijd van vier maanden.
Nu drie kwartier rijden, slechte busverbinding, geen auto en geen rijbewijs.
Ik zou dat wel regelen.
Ik werk namelijk ook op dezelfde instelling, al 5 jaar.
Het is bijna mijn thuis, ik ga nog steeds elke dag met ontzettend veel plezier werken.
Dan zouden we proberen zoveel mogelijk onze diensten op elkaar af te stemmen, wat in de praktijk vooral ik was. Ik heb Dennis op vrije dagen weg gebracht. Als ik een avonddienst had en hij een vroege stond ik s'morgens om zes uur op om Dennis weg te brengen. Dit onder de voorwaarde dat Dennis nu echt zo snel mogelijk zijn rijbewijs moest gaan halen.
Dat deed hij en na ongeveer vier maanden had hij zijn rijbewijs.
Volgens mij ging het ook ontzettend goed tussen ons, tenminste wat hij mij
het laatste half jaar liet zien.
De eerste twee jaar was echt met vallen en opstaan. Of we waren in de wolken of we hadden een ontzettende dip. Het laatste half jaar liet Dennis echt zien dat hij veel om mij gaf, wat achteraf dus niet zo bleek te zijn.
In een keer uit het niks zegt hij dood leuk: ik twijfel over ons. Waarop ik ontzettend boos werd. We hadden net al onze weekenden werken op elkaar afgestemd, we zouden samen naar Canada gaan en ik had hem nog geen half jaar geleden vier maanden weg gebracht.
Ik was al jaloers aangelegd, waardoor ik nog jaloerser werd. Na een fikse ruzie vertelde Dennis doodleuk, dat hij zijn ex tegen gekomen was en daarvoor waarschijnlijk gevoelens zou hebben.
Ook nu nog zou ik er alles aan gedaan hebben dat het weer goed kwam tussen
ons. We zijn als goede vrienden uit elkaar gegaan en na een aantal weken hebben we weer afgesproken. Ik heb Dennis vertelt hoeveel hij nog voor mij betekent, dit was andersom ook zo, ahum...!
Hij vertelde dat hij geen gevoelens meer had voor Carla (zijn ex), en dat hij wel echt serieus op zoek is naar een vaste relatie. Maar was nog niemand tegen gekomen, wat achteraf dus niet bleek te zijn.
Twee dagen naderhand belde Dennis. Hoe gaat het?
Waarop ik zei: ga je nog iets doen vanavond?
Nee: was zijn antwoord.
Fijn gesprek, het voelde goed tenminste.
Totdat rond tien uur s'avonds mijn telefoon ging en ik een compleet gesprek kon horen tussen Dennis en zijn 'nieuwe vriendin'.
Waarop ik helemaal door het lint ben gegaan, waarop Dennis nog vertelde dat het een meisje was dat ook op de instelling (Binckhorst) werkt waar Dennis en ik ook werken.
Nou dan denk je toch dat je alles gehad hebt. Niet dus, eerst zijn ex daarna een meisje op de Binckhorst. Je hebt het een nog niet verwerkt en je valt al weer in het ander. Hier had hij mij flink mee te pakken, maar een ding wist ik zeker en nu nog steeds ik wil Dennis nooit meer terug. Als je op deze manier met mensen om kunt gaan dan ben je het mij nog niet eens waard. Dennis zei altijd: ik weet dat je heel
veel voor mij gedaan hebt en je bent echt het liefste meisje dat ik ken.
Als hij dit daadwerkelijk gevonden had, dan had hij niet met een meisje op
de Binckhorst een relatie begonnen, want hij wist hoeveel verdriet hij mij daar mee deed. Hoe denk je dat het voor mij is om op het terrein te lopen en bij elk meisje te denken, zou zij het zijn of zij. Zou Dennis aan het werk zijn?
Ik voel me echt 'gebruikt'.
Gelukkig ben ik uit dit dal geklommen met hulp van mijn ouders, vrienden en vriendinnen. Ik heb hulp gezocht want ik wilde dat nooit iemand meer zo over mij heen kan lopen. Want tenslotte ben ik er zelf bij geweest en heb dit alles zelf toegestaan.
Nu gaat het stukken beter met me, ik heb een starters-woning toegewezen gekregen bij mij in het dorp ,die ik nu ga kopen. Ik ga nu weer met veel plezier naar mijn werk, ik ben de nieuwe vriendin van Dennis pas tegen gekomen. En ik zag haar en ik was werkelijk blij dat het over was tussen Dennis en mij. Zij mag hem hebben, HOI kon er nauwelijks vanaf, en als blikken konden doden was ik er niet meer geweest.
Ik stond boven haar, waar ik trots op ben.
Verder ga ik samen met de hulp die ik opgezocht heb een praatgroep oprichten voor jonge meiden die in dezelfde situatie hebben gezeten als ik. Het is belangrijk dat je jezelf kunt zijn, en voor mij ook dat ik zelfstandig op mijn benen kan staan zonder dat ik afhankelijk ben van een relatie.
Mijn leven is in drie maanden tijd 180% omgedraaid, maar heeft zeker een positieve wending gekregen!
Voor mij voorlopig geen nieuwe relatie meer maar even al die tijd die ik in Dennis gestoken heb in mezelf steken want ik ben zeker zo belangrijk.
Voor het einde van het jaar zijn de starters-woningen klaar en dan zal ik voor de volle honderd porcent op mijn eigen benen gaan staan.
Mocht ik iemand tegen komen, dan is het goed.
En zo niet, dan is het ook goed!
Groetjes Aike
